Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2018

Ο άνθρωπος που τον έλεγαν Πέμπτη

Είναι ένα βιβλίο το οποίο με αποδεσμεύει από το να γράψω την πλοκή του.. Τόσο αινιγματικό και ανατρεπτικό που δε μου το καθιστά απόλυτα εφικτό να τα καταφέρω έχοντας και τον επιπλέον "φόβο" μήπως και με παρόρμηση αποκαλύψω περαιτέρω στοιχεία από ότι χρειάζονται. Μυστήριο και αποκαλύψεις δε λείπουν σχεδόν από κάθε σελίδα και ήδη από την αρχή σε ταξιδεύει με τις ιδιόρρυθμες παραστάσεις οι οποίες δημιουργούνται στην φαντασία σου.. 
Η περίληψη του ίδιου του βιβλίου μου έδωσε την εντύπωση ενός απλόυ μυστηριώδους αστυνομικού μυθιστορήματος...Αποδείχτηκε ένα πιο μεστό νοήματος έργο (Δεν περίμενα βέβαια τίποτε διαφορετικό καταβάθος , καθώς μου το πρότεινε και δάνεισε η καθηγήτριά μου). Στο βιβλίο "Ο άνθρωπος που τον έλεγαν Πέμπτη" τα προσωπεία των ανθρώπων τοποθετούνται επικινδύνως επιτυχημένα και το τυχόν σημείο αναφοράς αντικαθιστάται συνεχώς από ένα άλλο αφαιρώντας το αίσθημα του "ασφαλούς λιμανιού" μέσα από τον ήρωα και τον αναγνώστη. Με μια προσεκτικότερη ανάγνωση ίσως οι έξυπνες σκέψεις οι οποίες παρουσιάζονται να είναι πιο διάφανες..
Τέλος, θα ήθελα να παραθέσω και αυτολεξεί κομμάτια του συγγραφέως Τσέστερτον τα οποία μου έκαναν εντύπωση!


"Πιστεύουμε πως αυτήν την περίοδο ο πιο επικίνδυνος εγκληματίας είναι ο αχαλίνωτος μοντέρνος φιλόσοφος. Συγκριτικά μ' αυτόν, οι κλέφτες και οι δίγαμοι είναι βασικά ηθικοί. Κατά βάθος, αποδέχονται την ουσιώδη του ανθρώπου απλά την αναζητούν λαθεμένα. Οι κλέφτες εκτιμούν την ιδιοκτησία, θέλουν μόνο να γίνει δική τους για να μπορούν έτσι να τη σέβονται καλύτερα. Οι φιλόσοφοι όμως μισούν αυτήν καθεαυτήν την ιδέα της ιδιοκτησίας. Οι δίγαμοι πιστεύουν στον γάμο, διαφορετικά δε θα τα έβγαζαν πέρα με τις φοβερές, μπορώ να πω, μυσταγωγικές διατυπώσεις της διγαμίας. Οι φιλόσοφοι όμως περιφρονούν το μυστήριο του γάμου αυτό καθεαυτό.Οι δολοφόνοι σέβονται την ανθρώπινη ζωή, απλώς και μόνο επιθυμούν να επιτύχουν μια μεγαλύτερη πληρότητα της ανθρώπινης ζωής, θυσιάζοντας τις ζωές εκείνες που τους φαίνονται πως έχουν μικρότερη σημασία. Ενώ οι φιλόσοφοι μισόυν την ίδια την ζωή, τη δική τους όσο και των άλλων"


"Αυτοί δεν έχουν αυταπάτες, είναι αρκετά διανοούμενοι για να πιστεύουν πως μπορεί ποτέ ,σ'αυτήν την γη, να λευτερωθεί κανείς απ' το προπατορικό αμάρτημα και την καθημερινή αγωνία"


" "Εγώ ξέρω", έκανε ο άλλος, "τους μάρτυρες. Σε στέλνω στο θάνατο. Γεια σου" " (εδώ απλώς μου άρεσε η αμεσότητα και η  αλήθεια της συγκεκριμένης φράσης)


 "Δε μπορώ να αθετήσω το λόγο που έδωσα σ' έναν πεσιμιστή"


"Η μέτρια δύναμη εκφράζεται με αγριότητα, η υπερβολική δύναμε με ελαφράδα"


"Το κακό είναι τόσο κακό που δεν μπορούμε παρά να σκεφτόμαστε το καλό σαν ατύχημα. Το καλό είναι τόσο καλό που είμαστε σίγουροι πως το κακό εξηγείται"


"Θέλετε να μάθετε το μυστικό όλου του κόσμου; Βλέπουμε τα πάντα από πίσω και φαίνονται άσκημα. Εκέινο δεν είναι δέντρο αλλά το πίσω μέρος ενός δέντρου. Εκείνο δεν είναι σύννεφο αλλά το πίσω μέρος του σύννεφου. Δε βλέπετε ότι τα πάντα σκύβουν και κρύβουν το πρόσωπό τους; Αχ και να μπορούσαμε να βρισκόμαστε μπροστα..."

   



 Α.Τ ❤